۱۳۸۷/۰۴/۲۸

15

ما همه با جعبه کبریتی درونمون به دنیا می‌آییم
تنها چیزی که هست، ما نمی‌تونیم اون کبریت‌ها رو خودمون روشن کنیم
درست مثل یک آزمایش، ما احتیاج به اکسیژن و کمک یه شمع داریم
فقط اینکه در این حالت مورد نظر ما، اکسیژن باید از یه چیز متفاوت باشه، به عنوان مثال..
از نفس یه عاشق
شمع می‌تونه هر چیزی باشه...
یه ملودی، یه کلمه، یه نوازش دست، اون حتی می‌تونه یه عطر باشه، یه صدا
هر چیزی که ماشه رو بکشه و یکی از کبریت‌ها رو روشن کنه
هر انسانی باید به روش خودش اونا رو روشن کنه و بفهمه، که چه چیزی باعث کشیده شدن ماشه زندگی او می‌شه
چونکه انفجار شعلهِ کبریت است که روح مارو تغذیه می‌کنه
اگه چیزی برای کشیده شدن ماشهِ زندگی وجود نداشته باشه، جعبه کبریت درون ما نم می‌کشه
و دیگه قادر نخواهیم شد هیچ کدوم از اونا رو روشن کنیم
راه‌های مختلف زیادی برای خشک کردن نم جعبه کبریت‌ها وجود داره
می‌تونی خاطر جمع باشی که راه درمانی وجود داره
البته، این مهمه که کبریت‌ها رو یکی یکی روشن کنی
چونکه اگه یه احساس شدید ناگهانی اونا رو یک‌دفعه با هم روشن کنه، چنان درخشندگی پیدا می‌کنه که در مقابل چشمانمان تونلی ظاهر میشه، تونلی از چنان نوری که، مسیری را نشان میده که ما در هنگام تولد فراموش کردیم، همان مسیری که ما را برای بازگشت فرا می‌خواند
بازگشت به اصلیت الهی خودمان

Like water for chocolate /Alfonso Arau

هیچ نظری موجود نیست: