17

ای هوس ، چه شب ها که نتوانسته ام به خواب روم ، از بس محو رویائی شده بودم که جای خواب را گرفته بود ؛
آه ، اگر مه شام گاهی هم چنان پابرجا باشد ، و آوای نی لبک در زیر نخل ها ، و جامه های سپید در اعماق کوره راه ها ، و سایه ای دل پذیر در کنار روشنایی سوزان... خواهم رفت!...

مائده‌های زمینی/ آندره ژید/ برگردان مهستی بحرینی