آنان که آثار نبوغ‌آمیزی می‌آفرینند کسانی نیستند که در فرهیخته‌ترین محیط‌ها زندگی می‌کنند، و از درخشان‌ترین گفتگوها برخوردارند، و دارای گسترده‌ترین فرهنگ‌اند، بل کسانی که توانسته‌اند یکباره از زندگی کردن برای خودشان دست بردارند و شخصیتشان را به صورت آینه‌ای درآورند، به گونه‌ای که زندگی‌شان، هر چقدر هم که می‌توانست از نظر اجتماعی و حتی به تعبیری، از نظر فکری، پیش‌پاافتاده باشد، در آن آینه بازبتابد، چه نبوغ در توانایی بازتابانیدن نهفته است و نه در کیفیت ذاتی نمایشی که بازتابانده می‌شود.
در جستجوی زمان از دست رفته، در سایه‌ی دوشیزگان شکوفا/ مارسل پروست/ مهدی سحابی
۳ نظر:
به نظر من هنرمند نه یک بار بلکه هیچ وقت برای خودش زندگی نکرد ، هنرمند زندست برای خلق کردن و از این راه نفس می کشه ، وقتی خلق نمی کنه پژمردست .
به نظر من هنرمند نه یک بار بلکه هیچ وقت برای خودش زندگی نکرد ، هنرمند زندست برای خلق کردن و از این راه نفس می کشه ، وقتی خلق نمی کنه پژمردست .
راستش وقتی این جملاتو می خوندم داشتم تصور می کردم که پروست این جمله هارو دقیقا در مورد خودش نوشته. وقتی در جستجوی زمان از دست رفته رو می نوشت بیمار بود و کل این رمان بسیار طولانی در تختخواب نوشته شده! یعنی بدون دیدن کسی و یا تجربه ی اجتماعی! نوشتن از روی خلاقیت و تخیل و یک عمر تجربه. زندگیش را کنار گذاشت تا چند زندگی را بنویسد
ارسال یک نظر