یاد پدر افتادم که می‌گفت: "نه با کسی بحث کن، نه از کسی انتقاد کن. هر کی هر چی گفت بگو حق با شماست و خودت را خلاص کن. آدمها که عقیده‌ات را می‌پرسند، نظرت را نمی‌خواهند. می‌خواهند با عقیده‌ی خودشان موافقت کنی. بحث کردن با آدمها بی‌فایده است."
چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم/ زویا پیرزاد
۹ نظر:
اینطور است که می گویی؟
یعنی پدرت راست می گفت؟
تسلیم شویم؟
تردید را به جانم انداختی.
تقريبا يك سالي هست كه خواننده پروپا قرض بلاگتون هستم خيلي برام دوست داشتني تو پست آخرمهم با اجازتون ازتون نوشتم
زویا پیرزاد نویسنده ی فوق العاده ای است .
حقيقت اينجاست كه آدمها اينطوري نيستن. ما اين طوريم...
آدمي كه بحث ميكند خودش را در زمره همانهايي قرار ميدهد كه می‌خواهند با عقیده‌ی خودشان موافقت کنی.
حالا که فکر می کنم خودم از اون ((کسی)) ها هستم!!
agar chizi ro bavar dashte bashim hichvaght nazaremoono nesbat besh avaz nemikoonim pas az dgaranam nakhahim!!! ke in yani yejooor az mardoom kenar keshidan
یکی از قسمت های کتاب بود که زیرش خط کشیدم...چون زیادی باهاش موافق بودم
مرسی
جالبه که منم دقیقا پدرم این جمله رو بهم گفت وقتی بچه بودم :)
ارسال یک نظر