میک جگر زمانی با تفاخر گفته بود: «ترجیح می‌دهم بمیرم تا آن که در چهل‌و‌پنج سالگی هنوز ترانه‌ی "رضایت" را بخوانم.» البته می‌دانم که او الان شصت‌سالگی را رد کرده و هنوز دارد همان ترانه را می‌خواند، ولی در آن زمان هم اگر عده‌ای به این حرف او خندیدند من جزو آن‌ها نبودم. میک جگر در جوانی تصوری از چهل‌و‌پنج سالگی خود نداشته است و من هم مثل او بودم. آیا حالا من باید به او بخندم؟ حق ندارم. تنها شانسی که من آورده‌ام این بوده که خواننده جوان راک نبوده‌ام. حرف‌های احمقانه‌ی مرا در جوانی کسی به یاد ندارد تا آن‌ها را دوباره تحویلم دهد.
از دو که حرف میزنم از چه حرف میزنم؟/ هاروکی موراکامی/ مجتبی ویسی
از دو که حرف میزنم از چه حرف میزنم؟/ هاروکی موراکامی/ مجتبی ویسی
۲ نظر:
مملکته داریم؟ 2
زمان مَمَّد پیرپَکاجَکی
گاو و گوسفندها از باس.ن اچبر قنجی تناول می کردند و به یارو می گفتند قاتل، الان از مال دوتا دیگه نوش جان می کنند و بهش میگن امیرکبیر ایران.
http://www.4shared.com/document/sqQjiZBS/___.html
ارادت مندتیم
ارسال یک نظر