این که عقل آدمی حساس‌ترین، قوی‌ترین و مناسب‌ترین ابزار کشف حقیقت نیست، خود دلیل دیگری است بر این که کار را با یاری عقل آغاز کنیم و نه با گما‌ن‌زنی ضمیر ناخودآگاه یا باور به الهام‌های از پیش ساخته و پرداخته. این زندگی است که خرده خرده و مورد به مورد، امکان درک این نکته را به ما می‌دهد که آنچه را برای دلمان، یا برای ذهنمان از همه مهم‌تر است، نه از راه استدلال بلکه به یاری نیروهای دیگری درمی‌یابیم. و آنگاه خودِ عقل، با درک برتری آن نیروها، با استدلال در برابرشان تسلیم می‌شود، و می‌پذیرد که همکار و خدمتکارشان باشد. این است اعتقاد تجربی.
در جستجوی زمان از دست رفته، جلد هفتم / مارسل پروست / مهدی سحابی
در جستجوی زمان از دست رفته، جلد هفتم / مارسل پروست / مهدی سحابی
۲ نظر:
دقیقا...
چقدر خوبه چیزی رو که بهش رسیدی از دیگران هم بشنوی و چقدر بده که تو گوینده ش نباشی!
ارسال یک نظر