۱۳۸۷/۱۰/۱۴

206

چه اندوهبار است، ای خدایان، جهان به شب هنگامان، و چه واژه گونه است مهی که مردابها را می پوشاند. اگر پیش از مرگ رنجی فراوان برده باشی و اگر در این وادی مه گرفته به درماندگی پرسه ای زده باشی و اگر بار گران جانکاهی بر دوش، گرد جهان می گشتی، می فهمیدی. و اگر خسته باشی و بی هیچ بیم و دریغی به ترک جهان و ترک مه و مرداب و رودخانه هایش رضا داده باشی، می فهمیدی. اگر حاضر بودی با قلبی سبک به کام مرگ فرو روی و می دانستی که تنها مرگ مرهم زخم تو است، می فهمیدی.

مرشد و مارگریتا / میخاییل بولگاکف

هیچ نظری موجود نیست: