۱۳۸۸/۰۶/۱۱

368

به بسیاری از مقدمه‌ها مشکوک‌ام. به نظر نمی‌رسد بسیاری از آن‌ها چندان کمکی به خواننده بکنند و بیش‌تر حکایت تأسف‌خوردن است بر آن‌چه که نویسنده می‌خواسته انجام بدهد اما نتوانسته. آن‌ها مثل پاکت کارتی هستند روی بسته‌ی دریافتی که روی آن نوشته اول مرا باز کنید. بسیار خوب٬ اما تکلیف هیجان بی‌خبری چه می‌شود؟

ساعت گرینویچ/ ان بیتی/ احمد اخوت

هیچ نظری موجود نیست: