اسطوره‌ها تا روزی که با زندگی محسوس و عملی جامعه‌ی خود مربوط باشند در میان توده‌های مردم حیات دارند و روزی که با این شرایط تطبیق نکنند، از زندگی توده‌ی مردم خارج می‌شوند و از آن به بعد در زندگی روشنفکرانه، ادبیات، فرهنگ، و مطالعات و این‌ها می‌توانند وارد بشوند و ادامه‌ی حیات بدهند. آن‌ها را دیگر توی قهوه‌خانه‌ها نمی‌خوانند، دیگر سربازها در میدان جنگ شاهنامه نمی‌خوانند، دیگر مادرها ممکن است برای بچه‌هایشان احیاناً قصه‌های دیگری تعریف بکنند، برای این‌که شرایط تغییر کرده است. بحث فقط سر این است که من این مسئله را قابل تأسف نمی‌دانم، این جبر زندگی اسطوره‌هاست.
از اسطوره تا تاریخ/مهرداد بهار
از اسطوره تا تاریخ/مهرداد بهار
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر