۱۳۸۹/۰۴/۱۸

524

هنوز صدایش [ صدای سلین] را میشنوم، وقتی در زیرزمین در کندن پوست سیب زمینی ها به او کمک می کردم؛ تا وقتی زنده ام این صدا را خواهم شنید:« انقلاب... انقلابی که ما هر روز شاهد آن هستیم... یگانه انقلاب، انقلاب واقعی، این است که پستچی سیاهه با کلفته میخوابد... تا چند نسل بعد، فرانسویان دو رگه خواهند شد و حرف های ما دیگر معنایی نخواهد داشت... واقعیت این است چه خوششان بیاید و چه خوششان نیاید- انسان سفید پوست در استالینگراد مرده است.»

بخارا 51 ( وبژه نامه لویی فردینان سلین)/ پی یر دو ورژه/ ناهید فروغان

هیچ نظری موجود نیست: