دلم نمی‌خواست در جایگاه علمی‌تخیلی‌نویس طبقه بندی‌ام کنند. به همین دلیل از خودم می‌پرسیدم چه قانونی را زیرپا گذاشته‌ام که اعتبار لازم را برای نویسنده‌ی جدی بودن ندارم. به این نتیجه رسیدم: چون از تکنولوژی می‌نوشتم و بیشتر نویسنده‌های خوب امریکایی چیزی از تکنولوژی نمی‌دانند. من را به این دلیل در بین نویسنده‌های علمی‌تخیلی طبقه‌بندی کردند که از شنکتادی در نیویورک می‌نوشتم. کتاب اول من، پیانوی نوازنده، درباره‌ی شنکتادی بود. در شنکتادی کارخانه‌های عظیم هست و نه هیچ‌چیز دیگر. من و همکارانم، مهندس و فیزیکدان و شیمیدان و ریاضیدان بودیم. نوشته‌های من از کمپانی جنرال الکتریک و شنکتادی، به لحاظ منتقدان که هیچ‌وقت آن‌جا را ندیده بودند، داستانی از آینده به نظر می‌رسید.
مرد بی‌وطن/ کورت ونه‌گات/ حسین شهرابی
۵ نظر:
oخیلی طول میکشه تا یه پست جدید بزارید :(((
سلام
من یه وبلاگ دارم که در مورد کتابهایی که می خونم می نویسم . خوشحال می شم که به من هم سر بزنید و همچنین اگر قابل دونستید من رو در لیست دوستانتون قرار بدید.
Termebook.blogfa.com
موفق باشید و کتابخوان
چرا بروز نمیکنین؟
سلام !
بریده هایی از کتاب های خوب؟ !
ایده ی جالبیه !
در مورد اسم وبلاگ توضیح نمیدین؟
ارسال یک نظر