به معنای واقعی که دندانی ساخته در دهان بگذارند، چنانچه امروز میکنند و به نام دندان مصنوعی شناخته شده، هنوز رسم نشده بود و از کارهای غیرقابل قبول مردم و از مذاکرات و داستانهای عجیب و غریبشان بود. اما با این همه هنوز مردم آن را قبول نکرده مورد تاییدشان قرار نمیگرفت و وای به حال بنده خدایی که شناخته شود دندان مصنوعی در دهانش میباشد که در راه جلویش را گرفته و واقعیت آن را جویا میشدند که باید دهان گشوده به نظرشان برساند و در آخر خود دندان را منکر بوده میگفتند آنها دندانهای سگهای مرده میباشد که کنده جفت و جور میکنند و لثهی آن را آب کرده رگ و پی مردهها میدانستند و حاصل این مسائل آنکه دندان مصنوعی گذار از آنجا که استخوان و اعضای مردار در دهانش میباشد نه تنها غذایی که خورده و آبی که مینوشد حرام میباشد، بلکه نماز و روزههایش هم نادرست است.
تاریخ اجتماعی تهران در قرن سیزدهم/ جعفر شهری
۳ نظر:
ههه!! بسیار جالب، بیشتر بنویس
و ...ديويد سداريس
راس بوده خب.
ارسال یک نظر