۱۳۸۹/۰۷/۱۸

603

وقتی بچه شما توی خانه آتش گرفته ای، گیر افتاده باشد، بی درنگ خودتان را به معرکه می اندازید. فکر سوختن و زیرآوارماندن را اصلاً نمی کنید. این فکرها مال وقتی است که بچه همسایه توی آتش مانده باشد. همه عذر و بهانه ها و اما و اگرها و احتیاطها و دوراندیشی ها مربوط به اوست.

برای برخی «آزادی» و «حقیقت»، بچه همسایه است.

فریدون تنکابنی / یادداشتهای شهر شلوغ

۱۰ نظر:

maryam گفت...

salam.man asheqe veblogetoonam!kash y chizi mese like dashti.

Mute Vision گفت...

این جمله رو باید طلا گرفت...بی اغراق !

تار و پود گفت...

حقيقت تلخه!
كاش كمي به واژه انسانيت بيشتر بيانديشيم...

ناشناس گفت...

خیلی خیلی کمند دوستداران و خواستاران آزادی و حقیقت

ناشناس گفت...

معرکههههههههههههههههههههههههههههههههه بوووووووووووووووووووووووووووووووووود

ناشناس گفت...

آخ که عالی ای تو

S/-\}{/-\R گفت...

و اینجا تکلیف آدمهایی که حتی بهانه هم ندارند...هیچ اما و اگری!!!اینا چه تکلیفی دارند!
خیلی زیبا بود...همیشه به بلاگت سر میزدم ولی این اولین بارم بود که نظر دادم.
موفق باشی.

shaghayegh گفت...

so true!

مهدی ملک زاده گفت...

امیدوارم مشکلی نداشته باشه براتون...
===
V*P*N-2$ F0r A M0nTh-GermanY-ReallY-SpeedY
http://www.13th-g0ner.blogspot.com
medil0ne@yahoo.com

رهگذر گفت...

دقیقا ً !
با 603 خیلی موافقم!
like