وقتی بچه شما توی خانه آتش گرفته ای، گیر افتاده باشد، بی درنگ خودتان را به معرکه می اندازید. فکر سوختن و زیرآوارماندن را اصلاً نمی کنید. این فکرها مال وقتی است که بچه همسایه توی آتش مانده باشد. همه عذر و بهانه ها و اما و اگرها و احتیاطها و دوراندیشی ها مربوط به اوست.
برای برخی «آزادی» و «حقیقت»، بچه همسایه است.
برای برخی «آزادی» و «حقیقت»، بچه همسایه است.
فریدون تنکابنی / یادداشتهای شهر شلوغ
۱۰ نظر:
salam.man asheqe veblogetoonam!kash y chizi mese like dashti.
این جمله رو باید طلا گرفت...بی اغراق !
حقيقت تلخه!
كاش كمي به واژه انسانيت بيشتر بيانديشيم...
خیلی خیلی کمند دوستداران و خواستاران آزادی و حقیقت
معرکههههههههههههههههههههههههههههههههه بوووووووووووووووووووووووووووووووووود
آخ که عالی ای تو
و اینجا تکلیف آدمهایی که حتی بهانه هم ندارند...هیچ اما و اگری!!!اینا چه تکلیفی دارند!
خیلی زیبا بود...همیشه به بلاگت سر میزدم ولی این اولین بارم بود که نظر دادم.
موفق باشی.
so true!
امیدوارم مشکلی نداشته باشه براتون...
===
V*P*N-2$ F0r A M0nTh-GermanY-ReallY-SpeedY
http://www.13th-g0ner.blogspot.com
medil0ne@yahoo.com
دقیقا ً !
با 603 خیلی موافقم!
like
ارسال یک نظر